3 Ocak 2010 Pazar

...

Derdimi acik ve net anlatma kolsaydi eger niyetim; kelime sayisinin en az oldugu dilin tum buyruklarini yerine getirirdim.Duyularin yarattigi kabile putlari gibi degildir benim cabam; kabizlikceken bir coplugun kendinden uzaklasmak isteyen artiklarindan ibaret. Okuyucu; ozveri cok mu guctur, merak eder dururum. Mikrobunu beraberinde getiren bir hastalik gibi;yalnizlik da butunuyle olmasa da beraberligini yaninda getirirken cok mu ozveri ister? Iste humanizm iddiasinda degilim bu noktada. Yoldan ciktiginda beynimin dayanaklari, temellendiremiyor bi turlu yerkurenin duzeni beni. Otur karsimda ve bu hilkat garibesi hakkinda oyala beni. Kibir ile kini, beden ile maddeyi, dostluk ile insanligin arkasinda bicak tutarak dans edisinin ve esdeger bocalamanin seyridir benim pazar yerinde gordugum. Iliskilendirecegim bir sembol de gerekirse; yok hayir, yapamam ben bunu. Sembol demek kiyas demek. Yontemsiz, amacsiz ve ogretisizdir benim varliklarim...

Hiç yorum yok: